Nieuws

17 September 2016 – Uit de rails gelopen

Ontsporing van Vectron loc omgeving Budapest. Voor meer info 🙂 :
http://iho.hu/hir/fradibol-elszabadult-vectron-siklott-soroksaron-160917

Deze slideshow vereist JavaScript.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
1 September 2016 – Jos (19) is de jongste machinist van Nederland

Een rijbewijs heeft de 19-jarige Jos Hoogland uit Harmelen nog niet, maar een trein besturen doet hij al wel.
De Max Verstappen van het spoor: zo wordt Jos grappend door zijn collega’s genoemd. “Soms word ik aangekeken als ik in uniform loop. Maar ik krijg altijd positieve reacties.” De tiener fietst elke dag naar Utrecht Centraal, waar zijn dienst begint en eindigt. Jos heeft weinig keuze zonder rijbewijs. “Voor het praktijkexamen ben ik een aantal keer gezakt. Maar je kunt wel tegen de instructeur zeggen dat je al een trein bestuurt.”
Volgens hem is het niet zo gek om zonder een rijbewijs wél een diploma als machinist op zak te hebben. “Die twee zijn totaal niet met elkaar te vergelijken”, vindt hij. “Bij beide voertuigen moet je geconcentreerd naar buiten kijken, maar daar houden de overeenkomsten wel op. Bij een trein gaat het vooral om het bedienen van de knoppen.”
Het besturen van een trein vergt veel concentratie. “Van tevoren moet je medische en psychologische tests doen”, legt Jos uit. “Vooral die laatste is pittig. Dan wordt je reactievermogen getest. Op elke kleur die plots op het scherm verschijnt, moet je zo snel mogelijk reageren. Soms gebeurt er twintig minuten lang helemaal niks. Dat is uitputtend.”
Al tijdens zijn machinistenopleiding zat Jos – toen 16 jaar oud – achter de knoppen. “De opleiding duurt twee jaar”, legt hij uit. “Tijdens je eerste jaar zit je naast een ervaren machinist. Van hem leer je alle kneepjes.” Daarna begint het echte werk. “Vanaf het tweede jaar mag je zelf een trein besturen. Dan zit er nog wel iemand naast die kan ingrijpen.”
Inmiddels bestuurt hij een trein in zijn eentje. “Dat houdt vooral in dat je de seinen heel scherp in de gaten houdt. Een trein heeft een extra lange remweg, dus dat vraagt veel concentratie.”
Jos komt weleens vrienden tegen in zijn trein. “Best grappig als je je vrienden met de trein afzet”, lacht hij.
Een passie voor treinen had Jos als kind al. Bovendien zit de liefde voor treinen in de familie. “Mijn opa was verantwoordelijk voor de treinwissels. Mijn achterneef is conducteur in de internationale trein naar België. Je zou haast denken dat het in de genen zit.”

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
1 September 2016 – ROC stoomt toppers klaar voor NS

De NS en andere vervoerders staan te springen om nieuwe, jonge machinisten ‘op de bok’. Het ROC van Twente begint met 18 studenten een nieuwe opleiding. De lat ligt hoog.
De vijftien mannen en drie vrouwen van de opleiding tot machinist railvervoer die deze week begint, hebben al een pittige selectie achter de rug. Het concentratievermogen en de mentale stabiliteit van de kandidaten zijn streng getest. Bijna honderd kandidaten meldden zich aan voor de eerste opleiding in zijn soort in Noord- en Oost-Nederland en nog niet één op de vijf van hen werd toegelaten. Gisteren presenteerden ze zich in het nostalgische spoordecor van de Museum Buurtspoorweg in Boekelo.
Samen met de studenten van de al bestaande mbo-opleidingen aan in Amsterdam en Rotterdam, vormen de achttien jongeren uit Noord- en Oost-Nederland in meerdere opzichten de nieuwe generatie machinisten. Op de drie opleidingen volgen bijna 100 tieners en twintigers het tweejarige traject op mbo-3 niveau.
Waar voorheen vooral de NS intern treinbestuurders langdurig opleidde totdat ze als twintiger of dertiger zelfstandig treinen konden rijden, leveren de roc’s nu binnen twee jaar jonge machinisten rijklaar af op mbo-3 niveau. Soms al vóór het 20ste levensjaar.
Die keuze van jeugd boven ervaring pakt goed uit, zegt Laurens van Lier, directeur van het college voor Transport, Logistiek & Mobiliteit van het ROC van Twente. “Technische ontwikkelingen gaan snel. Onze studenten kunnen veel informatie verwerken en blijken de grote verantwoordelijkheid aan te kunnen om honderden passagiers tegelijk te vervoeren.”
De mbo’ers hebben dankzij de brede en intensieve opleiding soms zelfs een streepje voor. Van Lier: “Wij werken intensief samen met de praktijk, zoals de opleiders van NedTrain in Zwolle. Het is een studie waar je in heel Europa mee aan de slag kunt.”
Studenten krijgen bij een succesvol verloop van hun studie waarschijnlijk tijdens hun laatste zes afstudeermaanden uitzicht op een baan. Spoorbedrijven hebben te maken met een grote pensioengolf én een toename van het aantal treinritten.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
1 September 2016 – Girlpower op het spoor, heel normaal

Een echt mannenberoep, treinmachinist bij NS, Syntus, Arriva of een goederenvervoerder? Niet voor Melissa Bakker (22) uit Assen en haar kersverse klasgenotes Aafke Oude Engbrink (19) uit de Lutte en Lisette Moes (22) uit Steenwijk. “Je ziet zo vaak vrouwelijke machinisten de trein uitstappen, ik heb er geen seconde bij nagedacht of dat wel een fijn beroep voor een vrouw is”, zegt Melissa.
Ze hebben alle drie al aan een andere studie geroken of hebben al een vakdiploma op zak. “Ik heb een administratieve opleiding gedaan”, zegt Lisette, “maar daar was geen werk in te vinden.”
Toen de Steenwijkse hoorde dat er in Oost-Nederland een opleiding tot machinist zou komen, hield ze haar toekomstplannen eens goed tegen het licht. “Mijn vader is ook machinist en het leek me altijd al een leuk beroep, hoewel ik er nooit eerder serieus over nagedacht heb. Ik ben er met mijn vader over gaan praten. Hij was heel enthousiast en ik ben ook met hem een paar keer mee geweest om te kijken of het echt iets voor me zou zijn. Ja dus. Ik vind het vooral leuk dat je zo veel ziet onderweg.” Aafke: “Internationaal rijden lijkt me helemaal leuk.”
Zo vader zo dochter, zo moeder zo zoon; dat is geen onbekend geluid in het railvervoer. “We kennen veel familieleden die elkaar aansteken met hun enthousiasme voor het vak van machinist”, zegt Kees Rutten, manager Services & Operations van de NS.
Aafke, Melisssa en Lisette hebben geen moeite met het vooruitzicht regelmatig ’s avonds en in het weekend te moeten werken. “We hebben dat thuis nooit vervelend gevonden”, zegt Lisette. “We wisten gewoon niet anders dan dat mijn vader vaak onregelmatig werkte.”
Ook de kans dat ze met dodelijke ongelukken en suïcidepogingen te maken krijgen, is voor de drie vrouwen geen beletsel de stap in de bestuurderscabine te wagen. “Mijn vader heeft het meegemaakt”, vertelt Lisette. “We hebben daar thuis altijd heel open over gepraat en hij kan er op een goede manier mee omgaan.”

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –